شکست مدل سوددهی دیفای ؛ راه‌حل چیه؟

امور مالی غیرمتمرکز (دیفای) باید تغییر کنه. سال‌هاست که پروتکل‌های دیفای با عرضه توکن‌های جدید و قول سودهای کلان، دنبال رشد بودن، اما وقتی این مشوق‌ها تموم می‌شن، نقدینگی هم غیبش می‌زنه. الان دیفای پر شده از سرمایه‌ای که فقط دنبال سود موقت می‌گرده و این باعث شده اکوسیستم‌های مصنوعی شکل بگیرن که دووم نمیارن.
مطالعه اخبار ارزدیجیتال در بلاکچین نیوز
پیشنهاد مطالعه : جهش 15 درصدی IMX بعد از پایان تحقیقات SEC درباره Immutable

مدل سود دهی دیفای خراب شده و درستم نمیشه 

این یه چرخه خراب شدست: یه توکن راه‌اندازی می‌کنن، به ارائه‌دهنده‌های نقدینگی می‌دن تا ارزش کل قفل‌شده (TVL) بالا بره، آمار رشد رو جشن می‌گیرن، ولی بعدش سرمایه‌گذارا پولشون رو می‌کشن بیرون و سراغ پروتکل بعدی می‌رن. این مدل، ارزش پایدار نمی‌سازه؛ فقط یه موفقیت ظاهری و موقتیه.

دیفای لیاقت یه روش بهتر برای خلق ارزش و استفاده بهینه از سرمایه رو داره. مدل فعلی که بر پایه عرضه توکنه، سه مشکل بزرگ داره که جلوی پیشرفتش رو گرفته.

عرضه تورمی

بیشتر سود تو دیفای از عرضه توکن‌های جدید میاد، نه درآمد پایدار. وقتی پروتکل‌ها توکن خودشون رو به‌عنوان پاداش می‌دن، ارزش توکنشون کم می‌شه و فقط برای رشد کوتاه‌مدت خرج می‌کنن. این باعث می‌شه کسایی که زود وارد شدن سود ببرن و بقیه با توکن‌های بی‌ارزش بمونن.

فرار سرمایه

سرمایه‌ای که دنبال سود موقت می‌گرده، نقدینگی دیفای رو کنترل می‌کنه. چون انگیزه‌ای برای ماندن طولانی‌مدت نیست، پول‌ها سریع به سمت پروتکلی می‌رن که سود بیشتری داره. این نقدینگی به ارزش واقعی وفادار نیست و پروتکل‌ها رو تو خطر خالی شدن ناگهانی می‌ذاره.

انگیزه‌های ناهماهنگ

وقتی توکن‌ها فقط برای جذب نقدینگی خرج می‌شن، پروتکل‌ها نمی‌تونن خزانه پایداری بسازن. این یعنی بودجه‌ای برای توسعه بلندمدت یا امنیت نمی‌مونه.

راه‌حل چیه؟

برای درست کردن این وضعیت، باید از مدل‌های تخریبی به مدل‌های بازسازنده بریم. یکی از بهترین راه‌ها، «نقدینگی متعلق به پروتکل»ه. به‌جای اجاره نقدینگی با توکن، پروتکل‌ها می‌تونن یه پایه سرمایه دائمی بسازن که سود پایدار بده.

وقتی پروتکل نقدینگیش رو خودش داشته باشه، مقاوم‌تر می‌شه، درآمد کارمزدش به خودش برمی‌گرده و مهم‌تر اینکه سودش از فعالیت واقعی میاد، نه از تورم توکن. مثلاً استفاده از دارایی‌های پل‌شده (Bridged Assets) برای سوددهی هم یه راه دیگه‌ست. این دارایی‌ها که معمولاً بی‌استفاده می‌مونن، می‌تونن تو اتریوم تو استراتژی‌های کم‌ریسک سرمایه‌گذاری بشن و سود پایداری بسازن.

سود واقعی، نه ظاهری

دیفای برای بزرگ شدن باید دنبال سود واقعی باشه؛ سودی که از درآمد واقعی میاد، نه عرضه توکن. باید محصولاتی بسازیم که برای کاربرا ارزش واقعی دارن و بخشی از این ارزش به پروتکل و سرمایه‌گذارای بلندمدتش برسه. این سودها شاید اولش کمتر از مدل فعلی باشن، ولی دووم می‌آرن و پایه محکمی می‌سازن.

اگه همین‌طور پیش بریم، دیفای تو چرخه رونق و رکود گیر می‌مونه و نمی‌تونه اعتماد عمومی رو جلب کنه. پروتکل‌هایی که این تغییر رو بپذیرن، خزانه‌ای می‌سازن که تو افت بازار هم دووم بیاره و سودشون از کاربرد واقعی باشه، نه چاپ توکن.

تغییر ذهنیت لازم داریم

سرمایه‌گذارا باید فرق سود پایدار و ناپایدار رو بفهمن. توسعه‌دهنده‌ها باید توکنومیکس رو طوری طراحی کنن که به ماندگاری پاداش بده، نه سودجویی کوتاه‌مدت. کاربرا هم باید بدونن سودشون از کجا میاد. آینده دیفای به درست کردن این اصول بستگی داره. وقتشه مدل شکستمون رو درست کنیم قبل از اینکه اشتباهات گذشته تکرار بشن.